O książce: 2002 / Szczęście, jakie daje kokaina, w niczym nie przypomina pogodnego i biernego szczęścia niemych stworzeń: osoba przez nią ogarnięta wyraźnie zdaje sobie sprawę, kto jest i kim mógł się stać; nadaje mu pozór boskości, dzięki czemu rozpoznaje w sobie robaka i niewolnika. Kokaina budzi w człowieku pragnienie, którego nie da się już zaspokoić niczym innym. Powoduje głód. Niech mądry człowiek, doświadczony w sprawach doczesnych, mocny duchem, trzeźwy i opanowany, spróbuje tego proszku. Jeśli jest tym, za kogo go uważałeś, kokaina mu nie zaszkodzi. Rozpozna w nim pokusę i powstrzyma się od powtarzania tego doświadczenia, a doświadczona błogość posłuży jedynie wzmocnieniu jego determinacji w osiągnięciu tego wzniosłego celu za pomocą środków, które Pan polecił swoim świętym.